Daháág Nederland, hallóó Nepal
23 september 2021 - Kathmandu, Nepal
Na alle afscheidsborrels, -etentjes, -koffietjes, en -dates konden we maandag weg. Dat wil zeggen, nadat we alle papieren- en digitale rompslomp hadden ingevuld, opgeslagen en geprint opdat we maar vlotjes door alle poortjes zouden mogen. En na alle kusjes, knuffels, lieve wensen en aanmoedigende woorden en heus ook wel een traantje.
Getest en gezond bevonden stapten we op de trein naar Schiphol. Hoe comfortabel om daaronder uit te kunnen stappen en met je spullen op een karretje rustig eens alles uit te gaan zoeken. Echt niet druk op Schiphol! Ons boekwerk bleek compleet genoeg, visum oké en wij na ons dansje door het poortje ook. Tijd voor een pintje! We kunnen niet genoeg proosten op alles wat we voor onszelf mogelijk hebben gemaakt en de uitdagingen die nog komen. En op alle moois wat we achterlaten als een warmvoelend weten en alle moois dat voor ons ligt.
Vliegen met Qatar airlines is pure luxe. Zeker met een half gevuld toestel waardoor we dubbele stoelen kregen. Lekker ruim, nou ja, opzij dan. Lekker vliegtuigeten, ik hou d'r van! Zo'n oosterse groenteschotel, niks mis mee. En weer proosten, met champagne! Nog even genieten van protserigheid en overdaad. Wordt straks wel anders met mijn meer dan gehalveerde salaris (hoewel...hier in Nepal is dat gewoon prima). Nou ja, dan wordt het straks anders omdat ik me dat voorgenomen heb. Alles wat simpeler, minder spullen (in Nederland al mee begonnen), minder eten, minder drinken (afscheidskilo's wieberen), minder stress in m'n kop (I hope, maar daar is er maar één verantwoordelijk voor; me ), minder zitten ;-)
Filmpjes en docu's kijken, beetje dommelen en vooral maar wèl ons overgeven aan standje low energy.
Overstap in Doha en gelukkig maar 2 uur wachttijd (in plaats van de 10 uren voordat mijn aansluiting werd geannuleerd en de 15 uur die ze me als alternatief boden). Beetje ronddolen in de marmeren reuzenmall, alles goud wat er blinkt en een grote aaneenschakelingen van parfumwolken die toch wel door m'n maskertje heen mijn neus binnentrokken. Wel een vreemde gewaarwording in de transferbus van het vliegtuig naar de luchthaven. Het was donker toen we de trap afliepen. Oranje verlichting en er woei een hete fohn. In de bus hingen we aan een lus in ijskoud, blauw koud licht en een afstandelijke vrouwenstem op een bandje met repeterende covid instructies. Dit voelde zó als een slechte SF-film!!
Volgende vlucht same routine, maar nu tegen het einde eindelijk kunnen slapen en dan moet je eruit. Het was anders aankomen dan normaal, we werden een witte tent ingeleid waar we dachten weer een test te moeten doen. Maar dat viel mee, er werd om formulieren gevraagd, er werden gehaast stempels gezet en loop maar gauw door. Visum checken, daar dan weer wel heel lang naar kijken, en gelukkig valideren. Met onze flybags liepen we door een geheel nieuwe wit/gouden spiraalgang richting de uitgang. Daar werden we gecontroleerd op een verblijfplaats maar dit ging vlotjes want de man van het hotel stond zich er al lekker tegenaan te bemoeien en zei dat we goed volk waren en met hem mee moesten. Ritje door de stad naar het hotel, o ja; stuur zit rechts en de voertuigen... nou ja, overal waar plek is en als je gewoon zorgt dat je tegen niemand aan rijdt is iedereen blij. We verheugen ons een beetje op de quarantaine; we zijn moe en we willen uitrusten. En ook qua werk gerekend op deze prikkelloze periode. Maar ze zijn in het hotel niet streng, we kunnen buiten zitten en in de avond heus wel een wandelingetje maken. Gelukkig zitten we op de vierde verdieping dus ik doe minimaal 1 keer per dag aan beweging. En.... mijn online danceworkouts maar weer in de favorieten gezet. Want we zitten wel weer veul.....
Laat het volgende verhaal maar komen!!
Dikke kus voor jou en Rene
Heel benieuwd! 😘🌺
Ik lees mee!
❤️